Mark enthousiast over nieuwe zorguitdagingen

Nieuw, maar ervaren. Gespecialiseerd, maar ambitieus om ook veel te betekenen op andere terreinen. Deze eigenschappen gelden voor Mark Jordaans. Hij is relatief nieuw in onze organisatie, omdat hij vier maanden geleden de overstap maakte vanuit het Amsterdam UMC. De 27-jarige is ervaren en gespecialiseerd, gezien de twee jaar waarin hij werkt als dialyseverpleegkundige. En ambitieus op andere terreinen is Mark tot slot, vanwege zijn betrokkenheid bij de invoering van een nieuwe therapie voor patiënten met sikkelcelziekte.

“Een belangrijke reden om in dienst te treden bij het UMC Utrecht was dat ik hier niet alleen dialyseverpleegkundige kan zijn, maar ook één keer per week dag-coördinator ben”, zegt Mark. “Dat is een interessante nieuwe uitdaging. Kort gezegd komt het op neer dat ik dan hoor te zorgen voor een soepele gang van zaken op de dialyseafdeling.”

Hij legt uit: “Ik ben op die dag verantwoordelijk voor de planning van de patiënten en de taakverdeling binnen het team van dialyseverpleegkundigen. Er kan veel gebeuren op de afdeling; een patiënt krijgt bijvoorbeeld complicaties of er wordt iemand binnengebracht die met spoed moet worden gedialyseerd. Dan is het zaak het overzicht te houden. De dag-coördinator is namens de afdeling ook de eerste contactpersoon voor bijvoorbeeld artsen. Samen bespreek je bijvoorbeeld eventuele bijzonderheden van patiënten die zijn opgenomen.”

Naar de dialyseafdeling gaan patiënten van wie de nieren niet goed werken. Een dialyseapparaat – een kunstnier – neemt de functie van deze organen zoveel mogelijk over. Gezonde nieren filteren afvalstoffen uit het bloed. Ze reguleren ook de hoeveelheid water en zouten in het lichaam en de uitscheiding van overtollige stoffen. Plusminus 45 hemodialysepatiënten, bij wie afvalstoffen worden gefilterd via het bloed, krijgen wekelijks drie keer een behandeling in het UMC Utrecht, telkens gemiddeld drie tot vier uur.

“Als dialyseverpleegkundigen zie je dus regelmatig dezelfde patiënt”, vertelt Mark. “Zo ontstaat vaak een band, en dat is voor mij een van de aantrekkelijke kanten van het vak. Ik herinner me een man die ongeveer net zo oud was als ik. Doordat we min of meer dezelfde leeftijd hadden, kon ik me extra goed in hem verplaatsen en leefde ik erg met hem mee. Hij stond midden in het leven en was carrière aan het maken, toen hij te horen had gekregen dat zijn nieren niet goed werkten en dat hij een paar keer per week moest worden gedialyseerd. Later werd een donornier bij hem getransplanteerd, waarna dialyse niet meer nodig was. Tijdens controles in het ziekenhuis zocht hij me dan altijd nog op om even bij te praten.”