Merel is coördinator Bureau PatiëntenInzet 

Als internationaal jurylid reist Merel de wereld over om wedstrijden in de eventing te beoordelen. Deze veelzijdige paardensport bestaat uit drie onderdelen: een dressuurproef, een cross country door uitdagend terrein, en tot slot een springparcours in de arena. “Bij dressuur gaat het om harmonie en precisie. Bij de cross country gaat het om moed, snelheid en uithoudingsvermogen: het paard en de ruiter moeten over greppels en vaste hindernissen springen. De snelheid ligt hoog. En elke sprong wordt gevolgd door een camera, er is geen ruimte voor fouten. Als jury moet je ook altijd het dieren Welzijn waarborgen, dat je daartegen durft op te treden is erg belangrijk” 

Merel begon haar carrière in de paardensport zelf als amazone op hoog niveau. Toen dat eindigde, miste ze de dynamiek en besloot ze jurylid te worden. “Ik zei op alles ‘ja’ en was alleen maar onderweg. Het was een avontuur, maar ook intensief. Nu heb ik mijn balans gevonden en werk ik een dag minder om mijn passie voor het jureren te kunnen blijven volgen.” Ze heeft inmiddels EK’s en WK’s gejureerd, maar haar ultieme droom is het jureren op de Olympische Spelen. Dit jaar mag ze voor het eerst een 5* niveau wedstrijd jureren, dat is ook al heel erg bijzonder.   

Naast haar avonturen in de paardensport werkt Merel nu als coördinator bij Bureau PatiëntenInzet in het UMC Utrecht. Ze werkt al ruim 25 jaar in het UMC Utrecht onder andere als laborant, milieudeskundige, researchmedewerker en projectleider. En nu dus als coördinator. Haar werk draait om het betrekken van patiënten bij verbeteringen in de zorg. “Ik verbind patiënten met onderzoekers, artsen en andere zorgprofessionals. Of het nu gaat om het testen van nieuwe hulpmiddelen, het verbeteren van webteksten of meedenken over wachtruimtes; ik zorg dat patiënten een stem krijgen.”  

Merel vertelt dat haar kaartenbak met patiënten vol verhalen zit. “Ze zijn vaak ernstig ziek of hebben veel meegemaakt. Toch willen ze graag bijdragen aan het verbeteren van de zorg. Het is prachtig om te zien hoe mensen zich weer gewaardeerd voelen doordat ze een verschil maken. Dat geeft zingeving, zowel aan hen als aan mij.”  

Voor Merel vullen haar werk en haar hobby elkaar perfect aan. “Als jurylid moet ik met emoties en moeilijke gesprekken omgaan. Soms moet ik een ‘gele kaart’ geven, dat is best heel heftig voor de ruiters. Zeker als je weet dat ze dan een half jaar niet meer mee mogen doen, een boete krijgen of een bepaald niveau een tijdje niet meer mogen rijden. Net zoals ik in het ziekenhuis kom ik dan ook emoties tegen, zoals verdriet of boosheid. In beide werelden is samenwerken en communiceren essentieel.”