Werken als verpleegkundig specialist reumatologie

Etienne (53 jaar) is begonnen als verpleegkundige, maakte de overstap naar reumaverpleegkundige, om vervolgens door te groeien naar de functie verpleegkundig specialist (VS) reumatologie en immunologie. “Het voordeel van deze functie is dat ik deze grotendeels zelf kan vormgeven. Ik ben niet in een gespreid bedje terecht gekomen en daardoor blijf ik mezelf ook ontwikkelen.

Op de poli zie ik volwassen patiënten met een auto-immuunziekte, dat manifesteert zich vooral in de gewrichten. Dus volwassen patiënten met reumatoïde artritis, artritis psoriatica en spondyloartritis. Daarnaast zie ik los van deze groep in principe ook patiënten met een andere auto-immuunziekte (bijvoorbeeld SLE). Problemen die besproken worden tijdens de spreekuren zijn niet alleen lichamelijk, zoals pijn en vermoeidheid, maar ook veelal ook over het volhouden van de behandeling en psychosociaal zoals verdriet, verminderd zelfbeeld en angst. Ook spelen onzekerheden over de toekomst een rol, hierbij kun je denken aan werk, relaties, kinderwens. Stimuleren van zelfmanagement staat hierin centraal.

Ik bouw een behandelrelatie met deze patiënten op. De zorg verschuift hiermee van kinderarts/reumatoloog, naar verpleegkundig specialist. Patiënten met een chronische aandoening hebben een aantal onderwerpen/thema’s die voor hun belangrijk zijn. Daar zijn de medische problemen maar een onderdeeltje van. De medische problemen zijn bovendien doorgaans niet van dien aard dat er altijd een reumatoloog bij betrokken moet worden. De thema’s kunnen dan ook uitstekend worden ingevuld door de VS. De VS fungeert dan als ‘case manager’ die veel van de thema’s in kan vullen en voor afstemming kan zorgen tussen medische behandeling en verpleegkundige zorg. De reumatoloog (of een andere discipline) wordt, indien nodig, ingeschakeld.

Ik probeer het zelfmanagement van de patiënt te stimuleren en verder uit te bouwen en integreer als zelfstandig behandelaar of medebehandelaar medische- en verpleegkundige zorg. Daardoor sta ik met één been in de verpleegkundige en met het andere in de medische wereld. Naast de vier hoofdtaken van een verpleegkundige - het bevorderen van gezondheid, het voorkomen van ziekten, het herstellen van gezondheid en het verlichten van het lijden - richt een VS zich op de ziekte zelf, binnen het eigen deskundigheidsgebied. Daardoor ga je enorm de inhoud in en word je een specialist op jouw terrein.

Als ik mensen buiten het ziekenhuis vertel wat ik doe, dan zeg ik dat ik mensen begeleid met reuma. Ik leg uit dat mijn werk bestaat uit behandeling en lichamelijk onderzoek, maar ook uit voorlichting, coaching en luisteren. Het grootste misverstand is dat reuma alleen maar oude mensen treft, waarbij je niks anders kan dan “pappen en nathouden”. Maar niks is minder waar. Reuma treft ook jonge mensen en, hoewel de meeste aandoeningen niet zijn te genezen, kan je wel goed behandelen. Je kunt veel betekenen voor je patiënten. Er wordt een groot beroep gedaan op je waarnemingsvermogen en op je kunde om verbanden te leggen in de chaos van het leven.

Mijn werkdagen bestaan uit dagdeel spreekuren draaien. Het andere dagdeel is voor innovatie, administratie, wetenschappelijk onderzoek, studie of werkgroepen. Werken in een academisch ziekenhuis brengt met zich mee dat er regelmatig onderzoek wordt gedaan waar je als verpleegkundig specialist je bijdrage aan levert. We hebben een fijne afdeling met een goede, open sfeer. We zijn allemaal bevlogen en betrokken en vinden het belangrijk om de patiënt los te blijven zien van de aandoening. Dat verbindt ons. Daardoor zoeken we ook de samenwerking met elkaar om verder te komen zodat we de patiënten zo goed mogelijk kunnen helpen. Want daar doen we uiteindelijk voor. Blijven leren van elkaar en blijven kijken naar wat beter kan. Als je van puzzelen houdt en niet het type bent van protocollen, dan is dit de plek voor jou.