Werken als verpleegkundige bij interne geneeskunde

Ze werkte drie jaar in het UMC Utrecht bij de divisie interne geneeskunde en dermatologie, toen COVID-19 ineens op de stoep stond. ’We stonden met onze rug tegen de muur. Dat ging zo in tegen mijn gevoel, want ik was gewend om eigenlijk altijd een plan te weten hoe je je patiënt kunt begeleiden en voorbereiden op wat hem of haar te wachten staat.

Dit was echt pionieren met elkaar. Het voelde bijna surrealistisch.’Inmiddels is duidelijk dat COVID-19 als een blijvende infectieziekte wordt gezien op onze afdeling. We hebben gaandeweg veel geleerd, waardoor we nu beter kunnen anticiperen op het ziektebeloop. Ik weet beter wat ik moet doen en ben zelfverzekerder geworden in het behandelen van Respiratoire insufficiëntie bij patiënten en we blijven innoveren.

Ik heb voor het eerst gewerkt met de biopatch, Een sticker die op de borst van de patiënt wordt geplakt en continue de ademhaling, saturatie en hartfrequentie van patiënten mat en toonde op een scherm bij de balie zodat we iedereen goed in de gaten konden houden. Dat scheelt veel in- en uitlopen. En je hebt veel beter zicht op je patiënt.’ ‘

De zorg voor deze patiënten levert nog wel een flinke druk verpleegkundigen en daarnaast hebben we ook wat in te halen qua zorg. Wij zoeken daarom collega’s voor onze afdeling, waar ook COVID-19-patienten liggen. We stimuleren verpleegkundigen om te blijven leren en bieden daar ruimte voor. Naast het verdiepen van je kennis en expertise, kan je ook ontwikkelen in de VAR bijvoorbeeld (verpleegkundige adviesraad).