Geraldine Kemper blikt terug op
'5 Days Inside’ in het WKZ

In het programma ‘5 Days Inside’ verblijft Geraldine vijf dagen bij verschillende zorginstellingen waar je normaal gesproken niet zomaar binnenkomt. Gedurende die dagen laat ze de kijkers zien hoe mooi en intens het werk in de zorginstelling is, en hoe de mensen die daar verblijven zich voelen. “Ik maak dit programma sinds 2021, maar de aflevering in het Wilhelmina Kinderziekenhuis was voor mij wel het meest indrukwekkend. Ik kan wel zeggen dat het tegelijk de zwaarste en mooiste momenten uit dit programma voor mij zijn geweest.” 

“Wat ik lastig vond is dat je er als presentator bovenop moet zitten, zonder emotioneel betrokken te raken. Je moet de juiste balans zien te vinden tussen nabijheid en afstand.” Geraldine omschrijft de opnames als een emotionele achtbaan. “Het was van een emotionele intensiteit die ik niet eerder bij mezelf heb meegemaakt. Zo’n intensive care is een wereld op zichzelf, heel intiem. En ineens stap jij daar binnen. Het was ook zeker niet zo dat iedereen gelijk met me in gesprek wilde. Maar gelukkig veranderde dat snel: van aanvankelijke terughoudendheid vanuit met name de ouders, naar intense betrokkenheid van alle partijen.” 

Het moment dat de vader afscheid nam van patiëntje Puck voor een zware operatie werd Geraldine te veel. Ze brak in tranen uit. “Ik ben toen weggelopen, voelde me in deze setting te veel. Vervolgens ging ik alles relativeren: hoezo ben ik hier? Wat maakt tv nog uit? Die vader-kindliefde die ik zag, die raakte mij zó diep. Het hek kwam zeg maar van de dam, en de sluizen gingen helemaal open. Ik had ook ineens heel erg de behoefte om na de opnames mijn moeder te bellen. Dat heb ik anders nooit. Het was echt heel bijzonder en mooi.” 

“En ondertussen houdt het medisch personeel het hoofd koel”, gaat Geraldine verder. Ze deelt haar bewondering voor de artsen en verpleegkundigen op de Pelikaan, zoals de kinder-ic heet. “Het is een geoliede machine, alles loopt gesmeerd en er valt geen onvertogen woord. Vooral de zorg en beheersing van al die mensen die hier werken staan mij nog altijd bij. Het is zo totaal anders dan in ziekenhuisseries. En als je ziet wat er allemaal gebeurt op zo’n ic, dan is het onvoorstelbaar hoe iedereen cool and collected te werk gaat. Ook opvallend: het is er, naast de bliepjes en andere medische apparaten die je hoort, heel erg stil.” Ze prijst de rust en controle in de heftigste situaties. “Ik was vooral onder de indruk van de professionele benadering, zelfs op de meest intense momenten. Alsof er niets aan de hand was. Ik heb op geen enkel moment paniek gezien. Het was heel bijzonder om deze machine van dichtbij mee te mogen maken."

Ook in de koffiekamer, zonder camera’s, voelde Geraldine de kalmte. “Het was eigenlijk wel gezellig en luchtig. Ik sprak met verschillende medewerkers, en voelde me ook gelijk op mijn gemak. Dat voelde soms gek, want aan de andere kant van de afdeling vechten kindjes voor hun leven. Maar voor de ic-kinderverpleegkundigen en artsen is het ‘gewoon’ hun werk. Een heel mooi vak, want je betekent echt iets voor de wereld. Naast de patiëntenzorg bieden ze emotionele ondersteuning aan de ouders. Er lopen ook maatschappelijke werkers rond die mensen bijstaan in moeilijke tijden. Alles wordt door iedereen met veel zorg, liefde en toewijding gedaan, dat is echt bij me blijven hangen.” 

Een programma als 5 Days Inside geeft de presentatrice veel inzichten. Geraldine: “Je ziet schrijnende situaties, gezinnen waarvan het kind ernstig ziek is en heel lang op de ic verblijft. Dan mag ik wel in mijn handjes knijpen dat iedereen om me heen gezond is. Zoiets mag je nooit voor lief nemen. En het filmen op dit soort bijzondere locaties, met pijn en emotie van mensen zoals je die zelf nooit hebt ervaren, maakt je nederig. Ik heb dan ook grote bewondering voor de ouders die ondanks al hun zorgen deze diepgaande gesprekken met mij wilden voeren.”