In 2020, coronatijd, besloot de 24-jarige Alicia Laguna een baan te zoeken in het buitenland. “In Spanje studeerde ik Verpleegkunde, dat is daar een universitaire studie. Ik had goede verhalen gehoord over Nederland, dat je je hier als verpleegkundige makkelijker specialiseert dan in Spanje. Ik was al eens eerder in Nederland geweest en vond het fantastisch: al die fietsen, dat groen en water.” 

Alicia ging hier werken in een verpleeghuis, ze deed een taalcursus en haalde haar BIG-registratie. Daarna werkte ze bij bloedbank Sanquin, maar het ziekenhuis bleef trekken. “Ik zag op werkenbijumcutrecht.nl de vacature van dialyseverpleegkundige in opleiding en dacht: dit past goed bij mij. Met het werken met bloed en plasma had ik bij de bloedbank al ervaring opgedaan.”

De eerste dagen vond Alicia super spannend, maar al snel raakte ze gewend. “De inwerkperiode is fijn, want je krijgt alle tijd om de afdeling te leren kennen. Door mijn collega’s voelde ik me direct welkom; de sfeer is relaxed en we maken veel grapjes met elkaar. Ook de patiënten hebben het onderling gezellig, die kennen elkaar goed. Dat alles zorgt voor een huiselijke sfeer.” Maar soms zijn er ook heftige momenten. Alicia: “Bijvoorbeeld bij de laatste behandeling van een nierpatiënt, die uitbehandeld is. Je ziet die persoon een paar keer per week, een groot deel van de dag, voor een lange periode. Dat schept een band. Dan is het goed dat we als collega’s steun vinden bij elkaar.”

Alicia is iemand die de kat uit de boom kijkt. “In het begin was ik rustig, ook vanwege de taalachterstand. Maar praatjes maken met de patiënten gaat hier op den duur vanzelf. Sommige patiënten hebben Spaans als eerste of tweede taal en dan verzorg ik ze. Ik weet als geen ander hoe prettig het is dat je je in je eigen taal kunt uiten.’’ Het is belangrijk dat je als dialyseverpleegkundige empathisch bent, vindt Alicia. Maar ook technisch. “Je moet kunnen omgaan met mens en machine. Dat maakt dit werk voor mij juist interessant.”

Over de Nederlandse cultuur zegt Alicia: “Ik verwachtte niet dat het zo anders kon zijn binnen Europa. Ik was in shock toen ik ging lunchen: een broodje kaas met een glas melk? En ouders met soms wel twee kinderen op de fiets! Maar het is hier vooral fijn en Nederlanders zijn zeer behulpzaam. Collega’s proberen soms Spaans tegen mij te praten, ze doen goed hun best om mij hier thuis te laten voelen. Elke dag gaat het mij steeds beter af. Ja, het is moeilijk om te leven in het buitenland, met een vreemde taal en gewoonten en geen familie om je heen. Maar het is ook een mooie, leerzame ervaring. Ik ben als mens gegroeid.”  

Wil jij je ook thuis voelen op het werk en ben je toe aan een nieuwe uitdaging? Op de dialyseafdeling zijn we altijd op zoek naar nieuwe collega’s. Op onze dialysepagina vind je alle openstaande vacatures, verhalen van collega’s en de contactgegevens van unithoofd Marieke Deckers die graag samen met jou naar de mogelijkheden kijkt.